Een treffende quote van Beatrice de Graaf, hoogleraar geschiedenis van de internationale betrekkingen aan de Universiteit Utrecht. Ze gebruikt deze uitspraak regelmatig in essays en lezingen over de democratische rechtsstaat, veiligheid en open debat.
Wij (Viktor en Stephen Steijger) zien dit dagelijks in onze rol als teamcoach en trainer dat mensen harmonie vaak verwarren met het vermijden van wrijving. Dat maakt deze uitspraak des te meer actueel. We houden overleggen en vergaderingen niet zelden ‘gezellig’ en gesprekken ‘prettig’. Maar hoe vaak laten we ongemakkelijke vragen, afwijkende geluiden of kritische perspectieven achterwege uit gemak of groepsdruk? Of bang dat iemand zich persoonlijk aangevallen wordt?
Juist op het moment dat de relatie sterk genoeg is om frictie aan te kunnen, ontstaan de scherpste inzichten. Nieuwe ideeën botsen. Minderheidsstemmen dagen uit. Tegenspraak verrijkt.
Echte samenspraak vraagt om kritische dialoog, het lef om een andere stem te laten klinken, en de vaardigheid om dat constructief te doen. Socratische vaardigheden en kritisch denken zijn hierin essentieel. Niet als extraatje, maar als fundament voor duurzame besluitvorming.
Wat zou er gebeuren als we tegenspraak niet als hinder, maar als kwaliteit erkennen? En als we besluitvorming niet verkorten, maar verdiepen?
Onze tip voor deze week: kies bij het eerstvolgende gesprek, overleg of de komende vergadering bewust meer ruimte voor tegengeluid.
Geen ego, maar eco.
Succes!
